IKATLONG MARKAHAN

UNANG ARALIN

LUHA

RUFINO ALEJANDRO

I

Walang unang pagsisi,ito'y laging huli

Dalong aking luha...daloy aking luha, sa gabing malalim

Sa iyong pag-agos,ianod mo lamang ang aking damdamin,

hugasan ang puso-yaring abang pusong luray sa hilahil

Nang gumaan-gaan ang pinapasan ko na libong tusin!

II

Nang ako'y musmos pa at bagong pamukad yaring kaisipan

May biling gayari si Ama't si Ina bago sumahukay

"Bunso,kaiingat sa iyong paglalakad as landas ng buhay,

ang ikaw,y mabuyo sa gawang masamay dapat iwasan."

III

Ng kapalalua't ang aral ni Ama't ni Ina'y hinamak;

Sa inalong dagat ng buhay sa mundo'y mag-isang lumayag,

Iniwan sa pampang ang timbulang baon na aking tinanggap

Nang ako'y lumaki,ang pahat kong isip ay biglang nagpakpak,aon na aking tinanggap

IV

Malayang tumungga sa sarong may lason ng kaligayahan

Na ito'y huli na'y nakilalang alak na nanatay.

Ang piangbataya'y dapat magpasasa sa kasalukuya't

Isang "Bahala na!" ang tanging iniukol sa kinabukasan!

V

Kaya naman ngayon,sa katandaan ko ay walang nalabi

Kundi ang lasapin ang dila ng isang huling pagsisisi;

tumangis s alabi ng sariling hukay ng pagkaduhagit

Iluha ang aking palad na napakaapi!

VI

Daloy, aking luha...Dumaloy ka ngayon at iyaong hugasa

Ang pusong nabagbag sa dagat ng buhay;

Ianod ang dusang dulot ng tinamang nga kabiguan,

Nang yaring hirap ko't suson-susong sakit ay gumaan-gaan!

Alibughang Anak

Lucas 15 : 11-32

¹¹Sinabi niya: May isang lalaking may dalawang anak na lalaki. ¹²Ang nakakabatang anak ay nagsabi sa kaniyang ama: Ama, ibigay mo sa akin ang bahagi ng mga ari-arian na nauukol sa akin. Binahagi ng ama sa kanila ang kaniyang kabuhayan.

¹³Lumipas ang ilang araw, pagkatipon ng lahat ng sa kaniya, ang nakakabatang anak na lalaki ay umalis. Nagtungo siya sa isang malayong lupain at doon nilustay ang kaniyang ari-arian. Siya ay namuhay ng magulong pamumuhay. ¹⁴Ngunit nang magugol na niya ang lahat, nagkaroon ng isang matinding taggutom sa lupaing iyon at nagsimula siyang mangailangan. ¹⁵Humayo siya at sumama sa isang mamamayan ng lupaing iyon. At siya ay sinugo niya sa mga bukirin upang magpakain ng mga baboy. ¹⁶Mahigpit niyang hinangad na kumain ng mga bunga ng punong-kahoy^[a] na ipinakakain sa mga baboy sapagkat walang sinumang nagbigay sa kaniya.

¹⁷Nang manauli ang kaniyang kaisipan, sinabi niya: Ang aking ama ay maraming upahang utusan. Sagana sila sa tinapay samantalang ako ay namamatay dahil sa gutom. ¹⁸Tatayo ako at pupunta ako sa aking ama. Sasabihin ko sa kaniya: Ama, nagkasala ako laban sa langit at sa iyong paningin. ¹⁹Hindi na ako karapat-dapat na tawaging anak mo. Gawin mo akong isa sa iyong mga upahang utusan. ²⁰Sa pagtayo niya, pumunta siya sa kaniyang ama, ngunit malayo pa siya ay nakita na siya ng kaniyang ama at ito ay nahabag sa kaniya. Ang ama ay tumakbo at niyakap at hinagkan siya.

²¹Sinabi ng anak sa kaniya: Ama, nagkasala ako laban sa langit at sa iyong paningin. Hindi na ako karapat-dapat na tawaging anak mo.

²²Gayunman, sinabi ng ama sa kaniyang mga alipin: Dalhin ninyo ang pinakamainam na kasuotan at isuot ninyo sa kaniya. Magbigay kayo ng singsing para sa kaniyang kamay at panyapak para sa kaniyang mga paa.²³Magdala kayo ng pinatabang guya at katayin ito. Tayo ay kakain at magsaya. ²⁴Ito ay sapagkat ang anak kong ito ay namatay at muling nabuhay. Siya ay nawala at natagpuan. Sila ay nagsimulang magsaya.

²⁵At ang nakakatanda niyang anak ay nasa bukid. Nang siya ay dumarating at malapit na sa bahay, nakarinig siya ng tugtugin at sayawan. ²⁶Tinawag niya ang isa sa kaniyang mga lingkod. Tinanong niya kung ano ang ibig sabihin ng mga bagay na ito. ²⁷Sinabi ng lingkod sa kaniya: Dumating ang kapatid mo. Nagpakatay ng pinatabang guya ang iyong ama sapagkat ang kapatid mo ay natanggap niyang ligtas at malusog.

²⁸Nagalit siya at ayaw niyang pumasok. Dahil dito lumabas ang kaniyang ama at namanhik sa kaniya.²⁹Sumagot siya sa kaniyang ama. Sinabi niya: Narito, naglingkod ako sa iyo ng maraming taon. Kahit minsan ay hindi ako sumalangsang sa iyong utos. Kahit minsan ay hindi mo ako binigyan ng maliit na kambing upang makipagsaya akong kasama ng aking mga kaibigan. ³⁰Nang dumating itong anak mo, nagpakatay ka para sa kaniya ng pinatabang guya. Siya ang nag-aksaya ng iyong kabuhayan kasama ng mga patutot.

³¹Sinabi ng ama sa kaniya: Anak, lagi kitang kasama at lahat ng akin ay sa iyo. ³²Ang magsaya at magalak ay kailangan sapagkat ang kapatid mong ito ay namatay at muling nabuhay. Siya ay nawala at natagpuan.

 ANAK

FREDDIE AGUILAR

Noong isilang ka sa mundong ito
Laking tuwa ng magulang mo
At ang kamay nila ang iyong ilaw
At ang nanay at tatay mo'y
Di malaman ang gagawin
Minamasdan pati pagtulog mo
At sa gabi'y napupuyat ang iyong nanay
Sa pagtimpla ng gatas mo
At sa umaga nama'y kalong ka
Ng iyong amang tuwang-tuwa sa iyo

Ngayon nga ay malaki ka na
Nais mo'y maging malaya
Di man sila payag
Walang magagawa
Ikaw nga ay biglang nagbago
Naging matigas ang iyong ulo

At ang payo nila'y sinuway mo
Di mo man lang inisip na
Ang kanilang ginagawa'y para sa iyo
Pagkat ang nais mo'y
Masunod ang layaw mo
Di mo sila pinapansin

Nagdaan pa ang mga araw
At ang landas mo'y naligaw
Ikaw ay nalulong sa masamang bisyo
At ang una mong nilapitan
Ang iyong inang lumuluha
At ang tanong,"anak, ba't ka nagkaganyan"
At ang iyong mga mata'y biglang lumuha ng di mo napapansin
Nagsisisi at sa isip mo'y
Nalaman mong ika'y nagkamali
Nagsisisi at sa isip mo'y
Nalaman mong ika'y nagkamali
Nagsisisi at sa isip mo'y
Nalaman mong ika'y nagkamali...

ANG ATING MGA MAGULANG AY SILA ANG ATING GABAY UPANG TAYO AY MAGTAGUMPAY SA BUHAY DAHIL ANG KANILANG MGA PANGARAL AY IKABUBUTI NATIN